Iga Świątek demoluje Jasmine Paolini niczym Rafael Nadal za swoich najlepszych lat.
W jednym z najbardziej przewidywalnych rozstrzygnięć w tym roku sportowym, Iga Świątek pokonała rozstawioną z numerem 12 Jasmine Paolini, zdobywając czwartego French Opena w ciągu pięciu lat i tym samym kontynuując paralelę ze swoim idolem Rafaelem Nadalem.
Kiedy sędzia główny Nico Helwerth na początku meczu udzielił zawodniczkom standardowego briefingu i zapytał, czy mają jakieś pytania, można było się spodziewać, że Paolini odpowie: „Tak, w jaki sposób mam zatrzymać tę kobietę?”
Paolini, mierząca 163 cm wzrostu, była fizycznie i technicznie gorsza, ale przynajmniej utrzymywała pracowite nastawienie i można było zobaczyć jej sardoniczny uśmiech, gdy udało jej się posłać rzadkiego asa pośród tej demolki.
Paolini osiągnęła w meczu dwa cele: wydłużyła jego trwanie powyżej godziny (o osiem minut) i przełamała jako pierwsza serwis rywalki. Jej początek był myląco dynamiczny, ponieważ atakowała forhendy i bekhendy z mocą i precyzją.
Po drugiej stronie siatki Świątek potrzebowała kilku minut, aby się uspokoić i popełniła serię błędów, tracąc prowadzenie 2-1. Ale okazało się to jej jedyną słabszą stroną.
Odpowiedziała na przełamanie własnego serwisu, wygrywając osiem z dziewięciu kolejnych punktów swoimi solidnymi uderzeniami z ciężkim topspinem.
Final quality 👏#RolandGarros pic.twitter.com/wpIl4SRMK1
— Roland-Garros (@rolandgarros) June 8, 2024
To był początek serii 10 wygranych gemów z rzędu, która dała Świątek zwycięstwo 6-2, 6-1 i zakończyła się dopiero, gdy Paolini utrzymała serwis w przedostatnim gemie. Chociaż niektórzy mogliby chcieć zakwestionować poziom gry pretendentki, trudno było sobie wyobrazić, żeby ktokolwiek mógł zagrozić liderce rankingu WTA w takiej formie.
Kiedy Paolini próbowała utrzymać presję z początku, stoczyła 35-sekundową wymianę, w której piłka latała tam i z powrotem 25 razy.
Uderzenia Paolini były szybkie, głębokie i precyzyjne, ale Świątek nigdy nie została wyprowadzona z równowagi i zakończyła punkt nie do odparcia winnerem z bekhendu. Wracając do przygotowania się do następnego punktu, nawet się nie zasapała.
Od tego momentu finałowi brakowało dreszczyku emocji, co może być problemem na mączce. Tam, gdzie trawa pozwala słabszemu zawodnikowi zagrać i mieć nadzieję, ta bardziej metodyczna nawierzchnia wymaga solidnej budowy punktów. Jak przekonała się Paolini, na zwycięstwo nie można się po prostu przebić.
Czwarty tytuł Świątek w Roland Garros – i trzeci z rzędu – przyszedł wkrótce po jej 23. urodzinach, pozostawiając ją tylko o jeden mniej od dorobku Nadala na tym samym etapie kariery. Jej tegoroczny turniej przebiegał w dużej mierze pod znakiem dominacji, z jednym notablem wyjątkiem, gdy w drugiej rundzie stanęła przed piłką meczową przeciwko byłej liderce rankingu WTA Naomi Osace.
Reszta szatni musiała westchnąć, gdy Osaka zaprzepaściła zwycięstwo mając linię mety w zasięgu wzroku. Wszyscy od razu podejrzewali, że Świątek nie znajdzie się już w tak ciasnym rogu, i rzeczywiście jej pozostałe pięć rund zajęło łącznie tylko sześć godzin. Z 34 straconych gemów w turnieju dokładnie połowa przypadła na Osakę.
Sobotni mecz był najbardziej jednostronnym finałem French Opena Świątek. Rafael Nadal również rozdawał tu prawdziwe baty, zwłaszcza w finale 2008 roku, kiedy to oddał tylko cztery gemy pokonanemu Rogerowi Federerowi. Ale tenis mężczyzn zazwyczaj wygląda na tablicy wyników nieco bardziej wyrównanie, choćby dlatego, że serwis jest znaczącą przewagą.
Podczas ceremonii wręczenia nagród rywalki oklaskiwały tenisowe legendy z lat 70., Chris Evert i Martina Navratilova. Evert dzierży rekord największej liczby tytułów mistrzyni Roland Garros – sie
